Dieta dziecka w leczeniu grzybicy

Dieta u dzieci u których występuje grzybica, wywołana grzybem Candida powinna się nieco różnić od diety osób dorosłych. U dzieci obserwowany jest szybszy metabolizm, szybsza przemiana wodno-elektrolitowa, znacznie większe zużycie glukozy i tłuszczów jako materiału energetycznego oraz białek służących do budowy organizmu. Dieta ta powinna zawierać pokarmy, które zaspokoją wszystkie potrzeby żywieniowe niezbędne dla wzrastania i rozwoju. Duże ograniczenie w diecie węglowodanów spowoduje istotne zaburzenia funkcjonowania mózgu, takie jak ospałość, brak energii, niepokój oraz silne rozdrażnienie. Niedożywienie spowodowane niewłaściwym stosowaniem diety ubogiej w węglowodany może wywołać efekt odwrotny od zamierzonego – osłabienie funkcjonowania systemu odpornościowego, brak możliwości skutecznego blokowania rozwoju grzybicy w organizmie. Sugeruje się, ażeby dziecko z grzybicą było pod opieką pediatry, by nie popełnić błędów w żywieniu.

DIETA DZIECKA DO 1 ROKU ŻYCIA
W pierwszych miesiącach życia niemowlęcia odbywa się bardzo intensywny rozwój. W ciągu pierwszych 6 miesięcy dziecko podwaja, a do końca 12 miesiąca potraja wagę urodzeniową – z 3 kg do 9 kg i rośnie około 25 cm. Mózg niemowlęcia zwiększa swoją masę aż trzykrotnie. W tym etapie rozwoju zapotrzebowanie dziecka na składniki odżywcze, witaminy i minerały jest wyjątkowo duże. Najważniejszym, najzdrowszym pokarmem dla małego dziecka jest mleko matki, ponieważ jest optymalnie dostosowane pod względem zawartości węglowodanów, białka, witamin, tłuszczów i składników mineralnych. Zawarte w pokarmie kobiecym składniki wspomagają trawienie, mają działanie przeciwutleniające i przeciwzakaźne, zwiększają odporność dziecka na zakażenia układu pokarmowego i oddechowego oraz zapobiegają alergiom. Mleko matki przez pierwsze 6 miesięcy zaspokaja wszystkie potrzeby żywieniowe niemowlęcia. W przypadku przejścia na karmienie sztuczne w okresie leczenia grzybicy Candida, można zastosować wyłącznie mleko hydrolizowane oparte na białku soi.
Pod koniec szóstego miesiąca niemowlę wymaga wprowadzania dodatkowych posiłków. Jako pierwsze wprowadzane są posiłki bezmleczne. W okresie stopniowego ograniczania karmienia piersią, do diety dziecka należy wprowadzać pokarmy nieprzetworzone, a jeśli nie są początkowo akceptowane, to należy ponawiać co jakiś czas próbę ich podawania. Niemowląt i małych dzieci nie należy zmuszać do jedzenia, jeśli nie są głodne, ani przekarmiać. Mają już dobrze wykształcony mechanizm regulujący ilość spożywanego pożywienia. Należy im pozwolić na samodzielne decydowanie o wielkości posiłków, o ile ich wzrastanie i rozwój są prawidłowe. Nie należy ich zmuszać do ukończenia posiłku, gdyż ilość spożywanych jednorazowo kalorii może okazać się zbyt duża. Przymuszanie do jedzenia może wywołać efekt odwrotny – niechęć do spożywania posiłków.
Rodzice powinni decydować o tym co i kiedy dziecko będzie spożywać, natomiast dziecko ma zdecydować o tym, czy chce jeść i jak dużo chce zjeść.
Posiłki powinno się przygotowywać z świeżych jarzyn, które powinny pochodzić z upraw, gdzie nie używa się nawozów syntetycznych lub z gospodarstw ekologicznych. Warzywa zielone, jak: sałata, fasolka szparagowa, groszek zielony, koperek oraz pietruszka zawierają duże ilości chlorofilu, karotenu, żelaza, wapnia i są względnie łatwo trawione. Chlorofil ma własności dezynfekujące i regenerujące błony śluzowe jelit i aby go jak najmniej utracić, należy gotować jarzyny krótko i najlepiej na parze. Po długim gotowaniu tracą 30 – 50% wartości odżywczej. Pozostałe jarzyny,
jak: brukselka, kalafior, rzodkiew biała i czerwona oraz seler, też powinny być stałym składnikiem jadłospisu dziecka.
Od samego początku dzieciństwa nie należy przyzwyczajać dzieci do jedzenia słodyczy i wyrobów cukierniczych, produktów wysokoprzetworzonych oraz picia słodkich napojów czy dosładzanych soków jarzynowych i owocowych.

ODŻYWIANIE DZIECKA W WIEKU 1 – 3 LAT
Po ukończeniu pierwszego roku do trzeciego dziecko rocznie wzrasta o około 10 cm i zwiększa masę ciała o 2 – 3 kilogramy. Stad też następuje zmiany w potrzebach organizmu. Organizm dziecka zużywa zaledwie 2 – 3 % energii z pożywienia na potrzeby wzrostu, natomiast powyżej 50% wykorzystywane jest na potrzeby rosnącej aktywności fizycznej. Spożywanie posiłków powinny być następstwem uczucia głodu. Można to osiągnąć, gdy przerwy między posiłkami będą dostatecznie długie, u dzieci starszych do 3 – 4 godzin. Powinny one spożywać trzy posiłki główne i czwarty lekki, składający się głównie z warzyw, owoców oraz wypieków z mąki razowej żyta i pszenicy. Soki przygotowane z świeżych owoców powinny być stałym elementem diety małego dziecka. Sokami wybitnie zasadowymi dla wewnętrznego środowiska organizmu są soki jarzynowe i można je łączyć z sokiem z owoców. Soków naturalnych nie należy dosładzać. Można podawać dziecku do picia dobrą wodę niskomineralizowaną lub z filtra o odwróconej osmozie. Należy wprowadzić również do diety surówki różnokolorowe oraz gotowane jarzyny.
Podczas leczenia grzybicy, kiedy dominującymi objawami są zaburzenia trawienia – wzdęcia, kolki i gazy, należy przejść na dietę bezglutenową, bowiem gluten wywiera silne drażniące działanie na przewód pokarmowy, co może pogłębić zaburzenia pracy jelit związane z infekcją grzybiczą. Zalecanym pieczywem jest chleb zrobiony z mąki kukurydzianej. Po eliminacji drożdżaka z organizmu i ustąpieniu objawów jelitowych, można wprowadzić do jadłospisu glutenowy chleb żytnio-razowy na naturalnym zakwasie lub chleb żytni pytlowy. Niezbędne jest wprowadzenie do stałego użytku jednego z probiotyków.
Kiedy dziecko jest alergikiem na białka jaj kurzych, mleko krowie należy te produkty zastąpić innymi.