Candida
Grzyb Candida jako pasożyt do prawidłowego rozwoju potrzebuje tkanki organizmu żywiciela, która stanowi ich środowisko, pożywienie a także jest miejscem gdzie wydalają produkty przemiany materii, czyli własne odchody. Są to niebezpieczne patogeny, które wykorzystują każde osłabienie systemu odpornościowego żywiciela, by rozrosnąć się w jego tkankach, uszkadzając je.
Jeżeli w organizmie dochodzi do uszkodzenia tkanki, wówczas grzyb wytwarza ognisko grzybicze, któremu towarzyszy stan zapalny, który charakteryzuje się obrzękiem, bólem, zaczerwienieniem.
W wyniku rozpadu komórek tkanki pozostają resztkowe substancje, którymi grzyb się nie odżywia. Konsumentami tej pożywki staja się bakterie, najczęściej gronkowce i paciorkowce.
Głównym pożywieniem Candida są aminokwasy (cząsteczki białek) pozyskanymi z rozpadu tkanki żywiciela przy użyciu kwasów i enzymów trawiennych wydzielanych do tej tkanki żywiciela. Candida powoduj również rozpad komórek organizmu żywiciela wydalając do tkanki enzymy trawienne. Zdrowe komórki, tkanki są w stanie obronić się przed tym enzymatycznym atakiem grzybów Candida, natomiast komórki osłabione zazwyczaj staja się ich pożywką. Produkty przemiany materii grzyb Candida wydala do podłoża (którym jest tkanka organizmu), stąd trafiają do krwioobiegu, wywołując zatrucie organizmu żywiciela, oraz osłabienie układu odpornościowego
Wśród Candida obecnie znanych jest około 169 rodzajów grzybów Candida, a tylko 15 z nich ma właściwości chorobotwórcze. Odmianą najczęściej infekującą organizm ludzki jest Candida albicans, który jest sprawcą 90% wszystkich infekcji grzybiczych, resztę zakażeń wywołują Candida tropicalis, Candida glabrata, Candida parapsilosis, Candida krusi, Candida lusitaniae. Groźną odmianą jest także Candida parapsilosis, który najczęściej zasiedla śluzówkę jelit, jamy ustnej, gardła dróg moczowych i pochwę u kobiet i prostatę u mężczyzn.
Objawy towarzyszące infekcji grzybiczej i w trakcie jej leczenia przypominają inne choroby np. częste infekcje bakteryjne, nerwicę, zaburzenia neurologiczne, objawy grypopodobne, choroby reumatyczne czy bakteryjne infekcje jelitowe. W takich przypadkach pojawiających się podobnych symptomów nie leczyć chorób rzekomych, które są jedynie objawami infekcji grzybiczej.
Grzyb Candida wytwarzają substancję o charakterze endotoksyn, którymi są toksyny występujące w ścianie komórki grzyba, uwalniane po ich rozpadzie. Te endotoksyny są groźne dla organizmu żywiciela. Spośród nich najbardziej poznana jest kandydotoksyna wykazująca działanie toksyczne w stosunku do komórek zainfekowanego organizmu, uszkadzająca system odpornościowy oraz nasilające rozprzestrzenianie się zakażenia. Toksyny, uszkadzając błonę śluzową jelita cienkiego, zmniejszają powierzchnię wchłaniania składników pokarmowych, zaś uszkadzając śluzówkę jelita grubego powodują przenikanie z masy kałowej do organizmu toksyn, metali ciężkich oraz alergenów pokarmowych.
Kolejnym typem toksyn są neurotoksyny – są to substancje chemiczne wywierające negatywne działanie na ośrodkowy układ nerwowy- mózg, które wywołują stany depresyjne i rozchwianie emocjonalne np. zmienny nastrój, niezdecydowanie, chaotyczność, gwałtowne zachowania, agresja. Dość często zdarza się, ze objawy te przybierają formę fobii, nerwicy natręctw, a w wielu przypadkach przypominają schizofrenię. Chorzy zatruci neurotoksynami najczęściej poddawani są leczeniu psychiatrycznemu, a wynikiem tego jest pogorszenie stanu ogólnego i dodatkowo uzależnienie od leków psychotropowych.
Neurotoksyna grzybicza o budowie zbliżonej do hormonu przysadki mózgowej (TSH) może z łatwością rozregulować cały układ hormonalny człowieka, ale przede wszystkim tarczycę.