Drożdżyca jelita grubego

OBJAWY DROŻDŻYCY

Silne gazy i wzdęcia całego brzucha
Nieokreślone bóle brzucha pojawiające się najczęściej w obrębie lewego i prawego dołu biodrowego
Charakterystyczny stolec, na początku zaczopowany twardy, a potem rozluźniony, aż do wodnistej cuchnącej biegunki

Aby drożdżaki mogły bytować w jelicie i całym organizmie muszą mieć odpowiednią do życia pożywkę, by przeżyć. Główną pożywkę drożdżaków są cukry proste, które nie wymagają trawienia, ponieważ samoistnie się wchłaniają w jelicie cienkim. Należy do nich glukoza i fruktoza. Inaczej jest w przypadku cukrów złożonych, aby mogły być wchłonięte, muszą być strawione, jako cukry proste. Proces trawienia cukrów złożonych, sacharozy skrobi, rozpoczyna się w jamie ustnej podczas żucia pokarmu w wyniku działania enzymu amylazy ślinowej wydzielanej przez ślinianki. Trawienie cukrów w żołądku zostaje czasowo zablokowane. Następnie dalszy proces trawienia odbywa się w dwunastnicy, gdzie skrobia poddana jest działaniu enzymu trzustkowego, który rozkłada ja najpierw do dwucukrów- sacharozy, laktozy, maltozy a w następnej kolejności do cukrów prostych- glukozy, fruktozy itp.
Wchłaniane w jelicie cienkim cukry proste przenikają z krwią do wątroby. Enzymy występujące w  wątrobie przekształcają wszystkie cukry w glukozę, która stanowi podstawowe źródło energii lub jest przekształcana w glikogen- materiał zapasowy energii. Przewód pokarmowy jest doskonale przygotowany do trawienia i wchłaniania cukrów prostych, to w masie kałowej występują one w niewielkich ilościach i nie wpływają na nadmierny rozwój drożdżaków. Jednak sytuacja ta ma miejsce podczas prawidłowego trawienia cukrów złożonych.

Cukry proste w jelicie grubym w ilościach pozwalających na nadmierny rozwój drożdżaków mogą pojawić się z wielu powodów:

• Szybkie i niedokładne pogryzienie i żucie pokarmu, które uniemożliwia strawienie owoców i produktów skrobiowych, co uniemożliwia ich wchłonięcie w jelicie cienkim, w wyniku czego cukry proste przedostają się do jelita grubego.
• Wielkiej podaży cukrów złożonych tj. cukru buraczanego- sacharozy oraz produktów skrobiowych, co prowadzi do niedokładnego ich trawienia do cukrów prostych, wywołując tym samym zaburzone ich wchłanianie w jelicie cienkim, w wyniku czego cukry proste przedostają się do jelita grubego
• Chorób układu pokarmowego: żołądka, jelita cienkiego, w wyniku których cukry proste przedostają się do jelita grubego.

PRZYCZYNY DROŻDŻYCY JELITA GRUBEGO

Nadmierna ilości cukrów prostych i złożonych w posiłkach
Szybkie i niedokładne jedzenie posiłków
Nadużywanie leków wpływających na zmniejszenie ilości wydzielanych soków żołądkowych Kuracje antybiotykowe, chemioterapia, radioterapia, nowotwory, kuracje hormonalne

Populacja bakterii jelitowych składa się aż z 400 różnych gatunków. Człowiek z bakteriami dobroczynnymi dla zdrowia wchodzi w związek symbiozy, gdyż dostarcza drobnoustrojom potrzebnego im pożywienia, a one w zamian wytwarzają kwaśną chemiczną barierę broniącą przed wnikaniem i rozmnażaniem się bakterii patologicznych i grzybów. Bakterie symbiotyczne unieszkodliwiają toksyczne związki chemiczne obecne w treści pokarmowej, neutralizują niezwykle szkodliwe substancje zwane wolnymi rodnikami tlenowymi oraz produkują związki chemiczne o charakterze antybiotyków przeciwbakteryjnych, przeciwgrzybicznych i niszczących wirusy.
Obecność przyjaznych drobnoustrojów z grupy Lactobacillus acidphilus i Bifidobacterium bifidum przywartych do nabłonka jelitowego powoduje ze drożdżaki Candida nie mogą się łatwo do niego przytwierdzić, przeistoczyć w grzyby i wnikać w głąb ściany jelit, doprowadzając do zakażenia całego organizmu.
Zaburzenia prawidłowego składu flory bakteryjnej jelit, nazywane dysbakteriozą lub dysbiozą, pojawiają się wtedy gdy przestaje ona pełnić funkcję ochronną przed rozmnażaniem się w obrębie jelit bakterii chorobotwórczych i grzybów.
Głównymi objawami drożdżycy jelita grubego są wzdęcia, którym tworzą gazy będące efektem fermentacji alkoholowej drożdżaków Candida. Jeżeli nie mogą one opuścić jelita grubego w postaci wiatrów, na przykład w zaparciach lub gdy nie wypada puszczać „baków” w towarzystwie- ciśnienie w jelicie grubym wymusza transport tych gazów do krwiobiegu, wtedy organizm stara się wydalić je drogą oddechową, co objawia się nieprzyjemnym zapachem z ust, a nie rzadko całego ciała.
Toksyny i metabolity fermentacji alkoholowej, wchłonięte do krwiobiegu, mogą przyczynić się do wystąpienia przewlekłego zapalenia wątroby, pęcherzyka żółciowego i trzustki. Niewydolność pracy trzustki może prowadzić do zakłócenia produkcji insuliny i wydzielania enzymów trawiennych, co objawia się zaburzeniami trawienia, przyswajania węglowodanów, białek i tłuszczów oraz upośledzonym wytwarzaniem energii z glukozy i kwasów tłuszczowych. Wszystkie toksyny produkowane przez drożdżaki przedostają się z krwią do wątroby, gdzie muszą zostać zneutralizowane i oczyszczone. Toksyny te blokują dostęp do komórek wątroby innym substancjom odpadowym powstającym w trakcie normalnej przemiany materii.
W neutralizacji toksyn wytwarzanych przez drożdżaka uczestniczą enzymy oraz tlen. Wówczas  dochodzi do korzystnego dla drożdżaka obniżenia temperatury ciała, często znacznie poniżej 36,6 ˚ C, co powoduje spadek odporności organizmu wskutek zmniejszenia aktywności krwinek białych, a także wywołuje dokuczliwe marzniecie, najczęściej odczuwane w toksynach, nawet w upalne dni. Kumulacja  toksyn prowadzi do zaburzenia funkcji narządów wewnętrznych oraz pracy całego organizmu. Zaburza procesy trawienia, przyswajania składników odżywczych, wytwarzania energii, usuwania zbędnych produktów przemiany materii, ochrony przed infekcjami oraz przed negatywnymi czynnikami środowiska zewnętrznego, regenerację tkanek krwi, tkanki łącznej, tkanek gruczołów wydzielania wewnętrznego, komórek układu nerwowego.

Na skutek nie wydalanych toksyn może dojść zatrucia organizmu.
Należy wprowadzić następujące przed przedsięwzięcia pozwalające odzyskać stabilność (homeostazę) składu mikroflory jelita grubego:

• Dokładnie gryźć i przeżuwać pokarm
• Nie popijać pokarmu w celu jego połknięcia
• Wyeliminować  z pożywienia słodycze oraz produkty oczyszczone z błonnika, głównie: białą mąkę, biały ryż, obrane ugotowane ziemniaki, frytki ziemniaczane
• Nie stosować antybiotyków przeciwbakteryjnych, o ile jest to możliwe
• Zwiększyć ilość błonnika roślinnego
• Zastosować probiotyki przywracające równowagę mikroflory jelitowej
  

Leczenie  wszystkich odmian grzybic wywołanych przez grzyby Candida musi polegać na wyeliminowaniu źródła ich powstawania. Źródłem tym jest zachowanie równowagi drobnoustrojów jelita grubego na korzyść drożdżaków Candida.