Probiotyki w leczeniu grzybicy

Probiotyk – z grec.- „substancję działającą dla życia”.

Probiotyk to żywa mikroflora podawana jako suplement pokarmowy, wpływa korzystnie na organizmy konsumenta przez utrzymanie poprawę równowagi prawidłowego składu mikroflory jelitowej.

Bakterie probiotyczne, stale towarzyszące człowiekowi i występujące w sposób naturalny w przewodzie pokarmowym oraz jamie ustnej, spożywane są także na całym świecie wraz z tradycyjnymi produktami żywnościowymi. Dziś już nie sposób określić, kiedy „odkryto” ich korzystny wpływ na zdrowie. Wiemy tylko, że od setek – a może nawet tysięcy – lat wykorzystywano je powszechnie do zachowania świeżości pokarmów, takich jak salami, sery, sos sojowy czy kiszona kapusta.

Większość mikroorganizmów probiotycznych należy do rodzaju Lactobacillus (pałeczka kwasu mlekowego), którego przedstawiciele odgrywają ważną rolę w jelitowej florze bakteryjnej zdrowego człowieka w każdym wieku. Szczep bakterii uważany jest za prawdziwy probiotyk dopiero wówczas, gdy zostanie opisany w literaturze naukowej oraz gdy istnieją jednoznaczne dowody, iż wpływa on pozytywnie na zdrowie:

Bakterie tego szczepu muszą posiadać zdolność „kolonizowania” przewodu pokarmowego, odgrywając znaczącą rolę w podtrzymaniu równowagi mikrobiologicznej.
Szczep musi działać jak “naturalny” antybiotyk, powstrzymując rozwój drobnoustrojów chorobotwórczych.
Jego spożycie musi być bezpieczne.
Musi nadawać się do masowej, przemysłowej produkcji.
Nie może wpływać negatywnie na inne dobroczynne mikroorganizmy przewodu pokarmowego.

Probiotyki są niezbędnym uzupełnieniem diety podczas przyjmowania antybiotyków, które zabijają zarówno “złe” jak i “dobre” bakterie.

PROBIOTYK WYRUSZYŁ W MISJE POKOJOWĄ I ODBUDOWAŁ FLORĘ JELITOWĄ.

Specjalistyczne testy wykazały, że bakterie probiotyczne są w stanie przeżyć przejście przez układ trawienny do jelit, osiedlić się tam i przetrwać szereg dni, oddziałując pozytywnie na funkcjonowanie układu pokarmowego. Wypierają one bowiem z przewodu pokarmowego inne, przeważnie chorobotwórcze mikroorganizmy, wywołujące np. salmonellę lub czerwonkę. Ta duża aktywność antybakteryjna probiotyków związana jest z wytwarzaniem przez nie specyficznych substancji, wśród których największe znaczenie ma kwas mlekowy.

Bakterie jelitowe pełnią w naszym ciele funkcję obronną. Budują na ścianach jelit barykady dla drobnoustrojów chorobotwórczych uniemożliwiając im przedostawanie się do krwioobiegu. Jednocześnie wygrywają z nimi konkurencję o składniki odżywcze i receptory w ścianach jelita grubego, tworząc dodatkowo środowisko niesprzyjające ich rozwojowi. W trudniejszych przypadkach mobilizują do walki nasz układ odpornościowy pobudzając wytwarzanie przeciwciał.

Kwas mlekowy, będący podstawowym produktem probiotycznych bakterii mlekowych, spełnia w organizmie człowieka wiele korzystnych funkcji, np.:

przyspiesza trawienie białek mleka,
zwiększa wchłanianie wapnia, żelaza, fosforu i innych pierwiastków,
pobudza wydzielanie soków żołądkowych,
przyspiesza perystaltykę jelit,

Do innych zdrowotnych właściwości probiotyków należą:

produkcja witaminy PP, kwasu foliowego, witaminy H i witaminy B6,
skracanie czasu nosicielstwa pałeczek Salmonelli,
przywracanie równowagi naturalnej mikroflory jelitowej, np. po kuracji antybiotykowej,
uczestnictwo w obniżaniu poziomu złego cholesterolu LDL,
wpływ na obniżenie produkcji fibrynogenu – białka, którego nadmiar we krwi przyczynia się do powstawania zakrzepów, powodujących np. zawał serca,
działanie przeciwzapalne,
zmniejszanie negatywnych skutków zażywania znacznej ilości leków zanieczyszczenia środowiska, stresu oraz palenia tytoniu,
leczenie i zapobieganie: biegunkom (rotawirusowe, poantybiotykowe),
podnoszenie odporności organizmu,
zapobieganie i leczenie alergii,
zapobieganie nowotworom (w określonym zakresie),
zapobieganie nawrotom infekcji grzybiczych i bakteryjnych pochwy.

W początkach XX wieku uczeni prowadzący badania nad probiotykami skupiali uwagę na gatunkach rodzaju Lactobacillus występujących w produktach mlecznych, np. na Lactobacillus casei (pierwszy szczep probiotyczny wyizolowany w Japonii) oraz na jego zachodnim odpowiedniku Lactobacillus acidophilus. Mniej więcej przed dwudziestu laty probiotyki objęto naukową definicją i rozpoczęły się prace nad ustaleniem charakterystycznych cech poszczególnych szczepów probiotycznych. Od tamtej pory prace badawcze stale nabierają tempa, dostarczając mocnych, naukowych dowodów na poparcie konkretnych korzyści, jakie z działania probiotyków odnosi nasz układ odpornościowy, przewód pokarmowy oraz stan jamy ustnej.

Aby probiotyk był skuteczny musi spełniać szereg wymogów:

Bakterie muszą pochodzić z naturalnej flory jelitowej człowieka – bakterie takie (w przeciwieństwie do innych bakterii) doskonale rozmnażają się w jelitach, skutecznie blokując rozwój bakterii chorobotwórczych. Dlatego zanim zastosuje się jakikolwiek probiotyk należy sprawdzić, czy w jego składzie są bakterie pochodzenia ludzkiego.
Powinien być kombinacją kilku szczepów bakterii, ponieważ każdy człowiek ma inną florę bakteryjną, a kombinacja kilku szczepów posłuży do jak najlepszej ochrony.
Powinien być odporny na działanie kwasów żołądkowych, żeby jak najwięcej bakterii trafiło bezpośrednio do jelit.
Powinien zaspokajać dzienną dawkę bakterii, tj. ok.3 mld.
Powinien być przyjmowany wraz z prebiotykiem – komponentem żywności, który stanowi pokarm dla bakterii. Prebiotyki są zawarte m.in. w szparagach, karczochach, cykorii, cebuli lub występują w formie farmakologicznej. Produkty farmaceutyczne zawierające zarówno probiotyk, jak i prebiotyk nazywane są symbiotykami.

ANTYBIOTYK I PROBIOTYK- słyszałeś o nich wiele.
CZY WIEDZIAŁEŚ, ŻE TO PRZYJACIELE?

W licznych badaniach potwierdzono słuszność tezy, że antybiotyk zawsze powinien iść w parze z probiotykiem. Probiotyk obecny w procesie leczenia antybiotykiem likwiduje uboczne skutki jego działania. Antybiotyk bowiem zabija wszystkie bakterie – zarówno chorobotwórcze jak i te dobre, osłabiając barierę ochronną organizmu. Probiotyk zapobiega niszczeniu flory mikrobakteryjnej w jelitach, a co za tym idzie, niweluje nieprzyjemne, a czasem groźne w skutkach dolegliwości układu pokarmowego.
Leki osłonowe należy stosować w trakcie, jak również do czterech tygodni po zakończeniu leczenia, aby odbudować zniszczone szczepy dobrych bakterii. Odbudowanie odporności organizmu, zwłaszcza po kilkakrotnym stosowaniu antybiotyków, nie łatwe, szczególnie w przypadku dzieci, których młode organizmy są szczególnie podatne na zakażenia i infekcje.

WARTO WIEDZIEĆ

Probiotyki odkrył na początku XX wieku Ilia Miecznikow – zoolog i mikrobiolog rosyjski, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny. Uczony zauważył, że w niektórych częściach południowej Europy ludzie żyją znacznie dłużej niż gdzie indziej. Przeprowadzone badania pozwoliły mu stwierdzić, że pożywienie tamtejsze zawiera dużą ilość zsiadłego mleka, w którym znajduje się pewna bakteria. Z racji ciągłego spożywania kwaśnego mleka, bakteria ta była nieustannie obecna w układach trawiennych badanych osób. Opisywaną bakterią była pałeczka kwasu mlekowego.
W większości krajów Europy Zachodniej oraz w USA roczne spożycie mlecznych napojów fermentowanych wynosi ok. 10-20 kg/osobę, a w krajach skandynawskich prawie 40 kg. W Polsce sięga zaledwie 2-3 kg.
U noworodków bifidobakterie są jedną z pierwszych grup mikroorganizmów, które kolonizują przewód pokarmowy. Niemowlęta karmione mlekiem krowim mają około dziesięciokrotnie mniej tych bakterii.
Probiotykami wzbogaca się paszę dla zwierząt gospodarskich.
Probiotyki stanowią dodatek do diety koni wyścigowych.
Ludzkie jelito grube zawiera ponad 200 gatunków bakterii.
W organizmie dorosłego człowieka znajduje się ponad 1kg bakterii jelitowych i taka sama ich ilość jest wydalana w ciągu roku wraz z kałem.
Organizm człowieka zawiera 10 razy więcej bakterii niż wszystkich komórek budujących ciało.